ქალებისა და ბავშვების მხარდასაჭერად არაერთხელ რავრეულვარ, ქუჩაში სრულიად უცხო ადამიანის ოჯახურ ჩხუბში და ქმრის მიერ გამოვლენინ ძალადობაში . ერთხელ მოძალადე ქმარმა, თვალებ გაფართოვებულმა ხმამაღალი ხმით შემოსძახა - ვინ ხარ რო ერევი ?! ამ კითხვამ და ამ აზრმა არფერთი ადამიანს უკან არუნდა დახევინოს. ხომ შეიძლება სვითვეული ადამიანის თავზე გადაიაროს მსგავსმა პრობლემებმა ყველამ გულთან უნდა მივიტანოტ და ჩვენზე სუსტები დავიცვათ. ალბათ ყველაზე კარგად ის ადამიანები წარმოიდგენს ვის თავზედაც ამ პრობლემას გადაუვლია . 5 წლის ვიყავი, როდესაც მამა გარდამეცვალა . შეიძლება ითქვას , რომ პრობლემების დაწყების სათავე ჩემიმთვის უსაყვარლესი ახლო მეგობრის და ჩემი საყვარელი მშობლის დაკარგვა იყო . 2 წლის შემდეგ დედამ გაიცნო სამსახურში ადამიანი ვის გვერდითაც ცხოვრება გადაწყვიტა, თავს ბედნიერად გრძნობდა , თუმცა პრობლემები მალევე გაჩნა. დედას სცემდა, მე კი მისი დაცინვის და შეურაწყოფის ატანა მიწევდა ყოველ დღე . ჩემი ფსიქოლოგიური პრობლემებიც აქედან დაიწყო , ჩემი სამკურნალოდ წაყვანა გადაწყვიტა დედამ ალბათ მისთვის ასე ჯობდა . 14 წელი გავატარე მამის საფლავთან და დედის ტანჯულ გულთან . დღეს კი ზუსტად, ამ პრობლემის გადასაჭრელად და ჩემი ბავშვობის დასაბრუნებლად ვიბვრძვი და მოუწოდებ, ყველა ადამიანს დავინდოთ ერთმანეთი და სიკეთე და სიმშვიდეც დაისადგურებს ყველას ოჯახში და ყველას გულებში
